W wyniku ostatniej nowelizacji kodeksu karnego z dniem 1 lipca 2015 roku wszedł w życie art. 59a , wprowadzający nową podstawę umorzenia postępowania na wniosek pokrzywdzonego w przypadku, gdy sprawca pojednał się z pokrzywdzonym i naprawił szkodę lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie.
Umorzenie postępowania na podstawie ww. przepisu może nastąpić w przypadku, gdy:
- sprawca nie był uprzednio skazany za przestępstwo umyślne z użyciem przemocy;
- sprawca przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji pojednał się z pokrzywdzonym, w szczególności w wyniku mediacji;
- sprawca naprawił szkodę lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie, jakiej doznał pokrzywdzony na skutek popełniania przez sprawcę przestępstwa;
- czyn zarzucany sprawcy stanowi występek zagrożony karą nieprzekraczającą 3 lat pozbawienia wolności lub występek przeciwko mieniu zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności lub występek określony w art. 157 § 1 k.k.;
- pokrzywdzony złożył wniosek o umorzenie postępowania.
W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 59a § 2 k.k. jeżeli czyn został popełniony na szkodę więcej niż jednego pokrzywdzonego, warunkiem umorzenia postępowania jest pojednanie się, naprawienie przez sprawcę szkody oraz zadośćuczynienie za wyrządzoną krzywdę w stosunku do wszystkich pokrzywdzonych.
Czy Sąd może odmówić umorzenia postępowania na podstawie art. 59a k.k.?
Umorzenie postępowania na podstawie art. 59a k.k. ma charakter obligatoryjny. Jednakże sąd może nie uwzględnić wniosku o umorzenie postępowania w sytuacji, gdy byłoby to sprzeczne z potrzebą realizacji celów kary.