Co do zasady skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary po odbyciu przez niego połowy kary (art. 77 i n. k.k.). Jednakże w przypadku, gdy skazanemu udzielono przerwy na okres co najmniej roku, zaś skazany odbył co najmniej 6 miesięcy kary – sąd penitencjarny może warunkowo zwolnić skazanego z odbycia reszty kary o ile jego postawa, właściwości i warunki osobiste, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa (art. 155 § 1 k.k.w.). Powyższy przepis nie będzie miał jednak zastosowania do osób, wobec których orzeczono karę pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 3 lata, przy czym warunek ten musi zostać spełniony również w wypadku podlegających odrębnemu wykonaniu kar, albowiem w sytuacji, gdy skazany odbywa dwie lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, warunkowe zwolnienie na zasadach określonych w art. 155 § 1 k.k. nie jest możliwe wtedy, gdy suma orzeczonych kar pozbawienia wolności przekroczyła 3 lata (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia III KK 212/11 z dnia 7 grudnia 2011 roku, publ. Legalis).
Warto również pamiętać, iż użyty w artykule 155 § 1 k.k.w. termin „odbył co najmniej 6 miesięcy kary” wskazuje, że warunek ten musi być spełniony w chwili ubiegania się o możliwość skorzystania ze środka probacyjnego, jakim jest warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, nie zaś już w momencie udzielania przerwy w karze (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2009 roku w sprawie II AKzw 492/10, publ. Legalis). W związku z powyższym dla skorzystania z warunkowego zwolnienia na podstawie art. 155 k.k.w. nie jest konieczne, by skazany odbył co najmniej 6 miesięcy kary przed udzieleniem mu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności. Ponadto pojęcie „przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności” – w rozumieniu art. 155 § 1 k.k.w. – obejmuje przerwę udzieloną przez sąd penitencjarny na podstawie art. 153 k.k.w., a także okres, w jakim skazany – po wprowadzeniu tej kary do wykonania – nie odbywał jej w dalszym ciągu w wyniku zawieszenia wobec niego postępowania wykonawczego z przyczyn wymienionych w art. 153 k.k.w. (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 października 2008 roku w sprawie I KZP 22/08, publ. Legalis). Zatem jeżeli postępowanie wykonawcze zostało zawieszone z uwagi na chorobę psychiczną skazanego, zaś okres zawieszenia trwał co najmniej jeden rok to przesłanka „przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności” została spełniona, zaś skazany po spełnieniu pozostałych przesłanek z art. 155 k.k.w. może ubiegać się o zwolnienie z odbycia reszty kary.